Balans
Ik lig in bed, met mijn zieke dochter naast me. Ze heeft de hele nacht overgegeven. Acht keer om precies te zijn. Ze hield de ‘score’ zelf bij. Dit zijn van die nachten dat je zelf niet slaapt. Een mooi moment om na te denken over het afgelopen jaar.
Een jaar waarin de balans tussen zakelijk en privé soms ver te zoeken was. Een eigen bedrijf en twee kleine kinderen is een mooie combinatie, omdat je je eigen tijd kunt indelen. Maar dat maakt het soms ook verwarrend.
Een jaar waarin alles door elkaar liep. In de zomervakantie had ik het druk met het maken van persberichten en de krant voor de Admiraliteitsdagen. Een prachtige klus, maar wel veel werk. Vooral omdat de kinderen in de zomervakantie vrij zijn terwijl we geen oppas hebben. Dat hoeft immers niet, want ik kan zelf mijn tijd indelen.
Een jaar waarin ik keuzes moest maken. Welke opdrachten doe ik wel en welke niet. Een luxeprobleem, ik weet het. Maar wel lastig als je geen ‘nee’ kunt zeggen. En als je alles leuk vindt. Maar hoe leuk mijn werk ook is, mijn gezin gaat nog altijd voor. Vooral nu de kinderen zo klein zijn.
Toen ik vertelde dat het feest van Adje was afgelopen zei de jongste: hoeft mem dan net mear safolle te typen? Voor mij een teken dat het toch beter was om de Admiraliteitsdagen te laten varen. En zo heb ik nog een aantal opdrachten opgezegd. Op deze manier houd ik tijd over voor bijzondere losse projecten die soms op mijn pad komen en die ik niet wil laten schieten.
Zo ga ik mij het komend jaar inzetten voor de PR rondom de Bonifatius Stadsbrouwerij in Dokkum en mijn droom om een kinderboek te maken voor het vlasmuseum in Ee komt steeds dichterbij. Ook komt er waarschijnlijk een tweede editie van de bijlage Dokkum Toen & Nu. Daarnaast mag ik weer schrijven voor opdrachtgevers als Partoer, Noflik Wenje, Er op uit in Friesland en heit&mem.
,,Ik fyn mem leaf’’, hoor ik plotseling een zacht stemmetje zeggen. Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk naar mijn dochter. Ze slaat haar kleine armpje om me heen. Samen met haar zus is zij de belangrijkste opdrachtgever van het komende jaar. Een jaar waarin ik hopelijk weer wat meer de balans zal vinden tussen werk en privé. Al vrees ik dat dit ook wel een beetje het lot is van een werkende moeder.
Klasina van der Werf
Een jaar waarin de balans tussen zakelijk en privé soms ver te zoeken was. Een eigen bedrijf en twee kleine kinderen is een mooie combinatie, omdat je je eigen tijd kunt indelen. Maar dat maakt het soms ook verwarrend.
Een jaar waarin alles door elkaar liep. In de zomervakantie had ik het druk met het maken van persberichten en de krant voor de Admiraliteitsdagen. Een prachtige klus, maar wel veel werk. Vooral omdat de kinderen in de zomervakantie vrij zijn terwijl we geen oppas hebben. Dat hoeft immers niet, want ik kan zelf mijn tijd indelen.
Een jaar waarin ik keuzes moest maken. Welke opdrachten doe ik wel en welke niet. Een luxeprobleem, ik weet het. Maar wel lastig als je geen ‘nee’ kunt zeggen. En als je alles leuk vindt. Maar hoe leuk mijn werk ook is, mijn gezin gaat nog altijd voor. Vooral nu de kinderen zo klein zijn.
Toen ik vertelde dat het feest van Adje was afgelopen zei de jongste: hoeft mem dan net mear safolle te typen? Voor mij een teken dat het toch beter was om de Admiraliteitsdagen te laten varen. En zo heb ik nog een aantal opdrachten opgezegd. Op deze manier houd ik tijd over voor bijzondere losse projecten die soms op mijn pad komen en die ik niet wil laten schieten.
Zo ga ik mij het komend jaar inzetten voor de PR rondom de Bonifatius Stadsbrouwerij in Dokkum en mijn droom om een kinderboek te maken voor het vlasmuseum in Ee komt steeds dichterbij. Ook komt er waarschijnlijk een tweede editie van de bijlage Dokkum Toen & Nu. Daarnaast mag ik weer schrijven voor opdrachtgevers als Partoer, Noflik Wenje, Er op uit in Friesland en heit&mem.
,,Ik fyn mem leaf’’, hoor ik plotseling een zacht stemmetje zeggen. Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk naar mijn dochter. Ze slaat haar kleine armpje om me heen. Samen met haar zus is zij de belangrijkste opdrachtgever van het komende jaar. Een jaar waarin ik hopelijk weer wat meer de balans zal vinden tussen werk en privé. Al vrees ik dat dit ook wel een beetje het lot is van een werkende moeder.
Klasina van der Werf
31 december 2017