De laatste loodjes

Ik had me nog zo voorgenomen om vooral niet over kwaaltjes te beginnen in deze column. Maar ik doe het toch.

Laat ik voorop stellen dat ik heel blij ben dat ik zwanger mag zijn en ook nog voor de tweede keer. Iedereen zegt dan ook dat ik van mijn zwangerschap moet genieten, maar eerlijk gezegd vind ik zwanger zijn niet leuk.

Feitelijk gezien heb ik niks te klagen hoor en als iemand vraagt hoe het gaat, zal ik ook altijd zeggen: goed! Ik heb namelijk het gevoel dat het niet op prijs wordt gesteld om te ‘zeuren’ over kwaaltjes. Dat past niet bij de moderne vrouw. Die moet presteren op het werk, thuis het huishouden op orde hebben en sociale contacten onderhouden. O ja, en die zwangerschap doet ze er ‘even’ bij.

Maar in de praktijk heb je aan zo’n zwangerschap alleen al meer dan genoeg. Vooral het eerste en laatste trimester zijn zwaar. Ik heb de eerste maanden veel last gehad van hoofdpijn en was verschrikkelijk moe. Als onze dochter van anderhalf eenmaal op bed lag en we het slagveld dat zij had aangericht weer hadden opgeruimd, viel ik als een blok in slaap op de bank.

Tussen de twintigste en dertigste week voelde ik mij op mijn fitst en genoot ik vooral dat ik geen last had van migraine, met dank aan de hormonen. Diezelfde hormonen zorgden er wel weer voor dat ik emotioneel, vergeetachtig, prikkelbaar en niet mezelf was. Maar daar had vooral mijn omgeving last van.

En dan de laatste loodjes, de periode waar ik nu in zit. Ik was alweer vergeten dat die toch echt het zwaarst wegen. Ik ben inmiddels vijftien kilo gegroeid en voel me soms net een olifant. Slapen met zo’n dikke buik wordt steeds lastiger, vooral omdat ik ’s nachts minstens drie keer mijn bed uit moet om te plassen of wakker schrik door kramp in mijn kuit. Als ik eindelijk weer in slaap ben gevallen gaat rond zes uur onze ‘natuurlijke’ wekker, Lena genaamd.

Overdag ben ik moe, duizelig en heb last van brandend maagzuur waardoor ik niet echt van lekker eten kan genieten. Als toegift heb ik deze keer ook nog bekkenpijn, waarschijnlijk doordat ik mijn dochter te vaak til. Dan zijn er nog een aantal kwaaltjes waar bijna iedere zwangere mee te maken krijgt, maar liever niet over praat, zoals aambeien, urineverlies en obstipatie. Niet echt charmant, maar het hoort erbij.

Dit is de eerste keer dat ik in het openbaar klaag over mijn zwangerschap en dat lucht best wel op. Door alle nadelen op te noemen, zou je bijna vergeten dat er ook één groot voordeel is van zwanger zijn: We krijgen een kind. Ik kan niet wachten!

Klasina van der Werf

Bron: Gezondheid & Co, 9 september 2013
Voor de website Gezondheid & Co hield ik een blog bij over mijn tweede zwangerschap

9 september 2013