Drie woorden
,,Vroeger, toen er nog geen corona was….’’, zo begon onze dochter deze week een verhaal. Het lijkt inderdaad alweer heeeeel lang geleden dat we in een wereld leefden zonder dat akelige virus dat ons nu al bijna een jaar in de greep houdt. Eén ding is zeker: het went nooit.
Neem nou dat thuisonderwijs, waar wij net als vele andere gezinnen, mee te maken hebben. Je zou zeggen dat het steeds gemakkelijker wordt voor de kinderen om dagelijks al die sommen en taalopdrachten te maken, maar het tegendeel is waar. We worden wel wat handiger in het systeem, maar de motivatie om vol enthousiasme aan het huiswerk te beginnen holt achteruit.
,,Op skoalle leare we folle mear’’, zegt onze jongste dochter. ,,Want de juffen kinne it folle better útlizze.’’ Ik geloof haar meteen. Ik probeer het positieve ervan in te zien en zeg dat ze nu wél mooi de hele middag vrij heeft (als we op tijd beginnen). ,,Ja, mar op skoalle dogge we ek leuke dingen tuskentroch, sa as muzyk, gym en kanjertraining. Dat ha we no net.’’
Ik geef het op. De kinderen moeten gewoon weer zo snel mogelijk naar school. Zelf houden we het ook niet lang meer vol om school en werk te combineren. Gelukkig kregen we vandaag groen licht: vanaf 8 februari gaan de basisscholen weer open.
We hebben gejuicht, eindelijk weer een lichtpuntje in deze sombere coronatijd. Ik hoop dat ook de andere scholieren, studenten, horecaondernemers en winkeliers binnenkort weer gaan juichen. Al blijft de situatie wrang voor alle mensen die te maken hebben met corona of zelfs hun naasten hebben verloren aan deze ziekte. Ik merk dat het virus steeds dichterbij komt, mensen uit mijn omgeving zijn inmiddels ook besmet.
Met mijn man voer ik in de auto een discussie over de prijs die sommigen moeten betalen om het virus onder controle te houden, terwijl aan de andere kant relschoppers zo gefrustreerd zijn dat ze de boel afbreken. Kleine potjes hebben grote oren, want vanaf de achterbank hoor ik onze dochter van zeven jaar zeggen: ,,Corona is gewoan stom.’’
,,It binne mar trije wurdsjes’’, voegt ze eraan toe: Corona is stom!
De discussie was meteen gesloten. Want, wat moet je daar nog aan toevoegen?
Klasina van der Werf
Op mijn website heb ik vanaf het begin een dagboek in coronatijd bijgehouden. Dit is er één van.
Neem nou dat thuisonderwijs, waar wij net als vele andere gezinnen, mee te maken hebben. Je zou zeggen dat het steeds gemakkelijker wordt voor de kinderen om dagelijks al die sommen en taalopdrachten te maken, maar het tegendeel is waar. We worden wel wat handiger in het systeem, maar de motivatie om vol enthousiasme aan het huiswerk te beginnen holt achteruit.
,,Op skoalle leare we folle mear’’, zegt onze jongste dochter. ,,Want de juffen kinne it folle better útlizze.’’ Ik geloof haar meteen. Ik probeer het positieve ervan in te zien en zeg dat ze nu wél mooi de hele middag vrij heeft (als we op tijd beginnen). ,,Ja, mar op skoalle dogge we ek leuke dingen tuskentroch, sa as muzyk, gym en kanjertraining. Dat ha we no net.’’
Ik geef het op. De kinderen moeten gewoon weer zo snel mogelijk naar school. Zelf houden we het ook niet lang meer vol om school en werk te combineren. Gelukkig kregen we vandaag groen licht: vanaf 8 februari gaan de basisscholen weer open.
We hebben gejuicht, eindelijk weer een lichtpuntje in deze sombere coronatijd. Ik hoop dat ook de andere scholieren, studenten, horecaondernemers en winkeliers binnenkort weer gaan juichen. Al blijft de situatie wrang voor alle mensen die te maken hebben met corona of zelfs hun naasten hebben verloren aan deze ziekte. Ik merk dat het virus steeds dichterbij komt, mensen uit mijn omgeving zijn inmiddels ook besmet.
Met mijn man voer ik in de auto een discussie over de prijs die sommigen moeten betalen om het virus onder controle te houden, terwijl aan de andere kant relschoppers zo gefrustreerd zijn dat ze de boel afbreken. Kleine potjes hebben grote oren, want vanaf de achterbank hoor ik onze dochter van zeven jaar zeggen: ,,Corona is gewoan stom.’’
,,It binne mar trije wurdsjes’’, voegt ze eraan toe: Corona is stom!
De discussie was meteen gesloten. Want, wat moet je daar nog aan toevoegen?
Klasina van der Werf
Op mijn website heb ik vanaf het begin een dagboek in coronatijd bijgehouden. Dit is er één van.
31 januari 2021