Een hoofd vol ideeën
Het valt niet altijd mee om een creatief beroep te hebben. Mijn hoofd staat nooit stil. Maar wat nog veel erger is – denk ik – is om getrouwd te zijn met iemand die altijd vol ideeën zit. Sinds ik een eigen bedrijf heb is het alleen maar erger geworden. Vandaag is het precies vier jaar geleden dat ik ben begonnen als zelfstandig tekstschrijver.
Het eerste jaar (2016) was druk omdat ik opdrachten moest zoeken. Maar, zo verzekerde ik thuis, volgend jaar wordt het rustiger. In 2017 kwam het skûtsje van mijn familie plotseling weer boven water. Dat bijzondere verhaal moest ik uiteraard vastleggen, want dit was zo uniek. Net zo bijzonder als de landelijke intocht van Sinterklaas in Dokkum, een gebeurtenis die ook veel extra werk opleverde.
Dan 2018, het jaar waarin Fryslân-Leeuwarden culturele hoofdstad van Europa was. Hét moment om het vlasmuseum in mijn woonplaats Ee op de kaart te zetten. Compleet met kinderboek over Vlassie erbij. O ja, en aan het eind van het jaar stopte de gemeente Dongeradeel definitief. Ook weer zo’n uniek project…
Net in het jaar dat ik verwacht dat het écht rustiger wordt (2019) krijg ik een kans die ik als theaterliefhebber niet kan laten schieten: Het verzorgen van de PR rondom de voorstelling TITUS in de Bonifatiuskapel in Dokkum. Allemaal hartstikke leuk, maar het moet er allemaal ‘even bij’.
Wat ik nodig heb is één vaste opdrachtgever waar ik al mijn creativiteit en energie in kwijt kan. En dat lukt bij de redactie van De Westereender, de leukste krant van Noordoost-Friesland! Nu, in 2020, heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn werk onder controle heb. Dat zou tenminste het geval geweest zijn als we dit jaar niet 75 jaar vrijheid zouden vieren. En als we in Ee niet een verzetsstrijder zouden hebben die het verdient om op bijzondere wijze herdacht te worden.
En dat is met dokter Jarl Ruinen wel het geval. Daar is zelfs mijn man het mee eens. Ook al weet hij dat dit betekent dat ik de eerste helft van het jaar er weer een extra project bij doe waar ik veel tijd in zal steken. De kinderen merken ook al dat mem soms niet altijd goed luistert omdat haar hoofd weer vol ideeën zit. Gelukkig steken ze dat niet onder stoelen of banken zodat ze me op z’n tijd weer even wakker schudden.
Daarom heb ik besloten dat ik vandaag het 4-jarig bestaan van mijn bedrijf samen met mijn gezin ga vieren. ’s Ochtends zit ik met mijn jongste dochter (6) op de tribune om mijn oudste dochter (8) aan te moedigen met volleybal. We moeten dan wel tegen mijn eigen logo aankijken, want die staat nou eenmaal op de shirts van de meidenteams uit EeMaar daarna gaan we er een gezellige middag van maken. Gewoon een spelletje doen, tenten bouwen, pannenkoeken bakken, dat werk. En het mooie is, het kost geen extra tijd, want niet voor niets heb ik mijn bedrijf opgericht op Schrikkeldag!
Ondertussen kijk ik uit naar de tweede helft van 2020. Want vanaf dan wordt het écht rustiger…
Klasina van der Werf
Het eerste jaar (2016) was druk omdat ik opdrachten moest zoeken. Maar, zo verzekerde ik thuis, volgend jaar wordt het rustiger. In 2017 kwam het skûtsje van mijn familie plotseling weer boven water. Dat bijzondere verhaal moest ik uiteraard vastleggen, want dit was zo uniek. Net zo bijzonder als de landelijke intocht van Sinterklaas in Dokkum, een gebeurtenis die ook veel extra werk opleverde.
Dan 2018, het jaar waarin Fryslân-Leeuwarden culturele hoofdstad van Europa was. Hét moment om het vlasmuseum in mijn woonplaats Ee op de kaart te zetten. Compleet met kinderboek over Vlassie erbij. O ja, en aan het eind van het jaar stopte de gemeente Dongeradeel definitief. Ook weer zo’n uniek project…
Net in het jaar dat ik verwacht dat het écht rustiger wordt (2019) krijg ik een kans die ik als theaterliefhebber niet kan laten schieten: Het verzorgen van de PR rondom de voorstelling TITUS in de Bonifatiuskapel in Dokkum. Allemaal hartstikke leuk, maar het moet er allemaal ‘even bij’.
Wat ik nodig heb is één vaste opdrachtgever waar ik al mijn creativiteit en energie in kwijt kan. En dat lukt bij de redactie van De Westereender, de leukste krant van Noordoost-Friesland! Nu, in 2020, heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn werk onder controle heb. Dat zou tenminste het geval geweest zijn als we dit jaar niet 75 jaar vrijheid zouden vieren. En als we in Ee niet een verzetsstrijder zouden hebben die het verdient om op bijzondere wijze herdacht te worden.
En dat is met dokter Jarl Ruinen wel het geval. Daar is zelfs mijn man het mee eens. Ook al weet hij dat dit betekent dat ik de eerste helft van het jaar er weer een extra project bij doe waar ik veel tijd in zal steken. De kinderen merken ook al dat mem soms niet altijd goed luistert omdat haar hoofd weer vol ideeën zit. Gelukkig steken ze dat niet onder stoelen of banken zodat ze me op z’n tijd weer even wakker schudden.
Daarom heb ik besloten dat ik vandaag het 4-jarig bestaan van mijn bedrijf samen met mijn gezin ga vieren. ’s Ochtends zit ik met mijn jongste dochter (6) op de tribune om mijn oudste dochter (8) aan te moedigen met volleybal. We moeten dan wel tegen mijn eigen logo aankijken, want die staat nou eenmaal op de shirts van de meidenteams uit EeMaar daarna gaan we er een gezellige middag van maken. Gewoon een spelletje doen, tenten bouwen, pannenkoeken bakken, dat werk. En het mooie is, het kost geen extra tijd, want niet voor niets heb ik mijn bedrijf opgericht op Schrikkeldag!
Ondertussen kijk ik uit naar de tweede helft van 2020. Want vanaf dan wordt het écht rustiger…
Klasina van der Werf
29 februari 2020