Eindelijk
Maanden heb ik naar dit moment uitgekeken. Anouk mag naar de peuter! Dat betekent dat ik weer tijd voor mezelf heb. Dat ik alleen thuis ben, zonder kinderen. Ik kan doen en laten wat ik wil zonder dat iemand tussendoor roept: ‘MEM, mehèem….’
Oké, ik geef toe, het was eerst even schrikken toen de juf mij belde om te zeggen dat er eerder een plekje vrij was in de peutergroep. Ze zou eigenlijk pas na de voorjaarsvakantie naar school. Dat vond ik vroeg genoeg, want dan is ze nog maar 2,5 jaar.
Maar Anouk zelf heeft er zin in. Ook zij kijkt er al maanden naar uit. Sinds haar grote zus Lena naar de basisschool gaat, wil zij ook ‘nei skoalle’. ‘Nei juf Anneke’.
Maandagochtend staan er dan ook twee roze rugzakjes van Peppa klaar. In beide tasjes zit een bakje met fruit en een drinkbeker met roosvicee. Hand in Hand lopen ze voor me richting school. Mijn twee meiden. Onderweg geeft Lena haar zusje nog een paar belangrijke instructies (meist op skoalle net ‘poep’ sizze. En ek net ‘keutel’).
Ik mag nog even in de klas blijven, maar het is al snel duidelijk dat Anouk zich wel vermaakt. Ze kijkt niet naar me om, heeft het te druk met spelen. Wat een verschil met haar grote zus. Die klemde zich altijd aan mijn been vast.
Op het moment dat Anouk bij de grote tafel mag zitten om te knutselen vind ik het tijd om te gaan. ,,Mem giet no nei hûs en hellet dy straks wer op.’’ ,,Oké’’, zegt Anouk. En dat was het. Ik kijk stiekem nog even door het raam, voor het geval ze nog naar mij zwaait, maar ze knutselt onverstoorbaar door.
Negen uur ben ik thuis. Sinds de geboorte van onze oudste dochter van vier jaar, ben ik weer helemaal alleen. Heerlijk. Tijd om het huis op te ruimen en schoon te maken. Of een verhaal te schrijven. Of….. Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen.
Eerst maar koffie drinken. Anouk vindt dat altijd zo gezellig. Dan mag ze een koekje uit de la pakken. Daarna mag ze naar KRO Kindertijd kijken, totdat Koffietijd begint. We kijken meestal even of er leuke gasten zijn. Anouk doet dan verslag: Dy man hat krultsjes, krekt as Anouk. Dy man hat chocolade om de mûle (snor), dat is Quinty…
Alleen koffie drinken is toch een stuk minder gezellig. En Koffietijd is al helemaal niks aan zonder Anouk haar commentaar erbij. Nog maar een bak koffie. Toch gek, toen we nog geen kinderen hadden, heb ik nooit gemerkt dat het zo stil kon zijn in huis.
Dan de radio maar even aan. Ik hoor het nummer van Claudia de Breij en Waylon door de luidspreker galmen: ‘Want ik mis je zo graag. Het is oké als je gaat. Want wanneer ik je mis weet ik weer hoe goed het is. Dat jij bestaat.’ Mooie tekst, daar klamp ik mij maar aan vast.
Eindelijk, elf uur. Ik mag Anouk weer ophalen! Hoe zou het met haar gaan? Ik zie haar al door het raam. Ze zit bij juf Anneke op schoot. Ze huilt, tranen met tuiten. Juf Anneke weet niet wat de reden is. ,,Ze is niet gevallen’’, zegt ze. Maar ze is ontroostbaar. ,,Ik wol nei hûs’’, snikt ze.
Thuis probeer ik haar verder te troosten. ,,Werom is Anouk ferdrietich?’’, vraag ik. Ze is echt van slag. Het duurt even voordat ze weer kan praten. Na een tijdje komt het hoge woord eruit: Ik mis mem.
Klasina van der Werf
Bron: www.heitenmem.nl
Oké, ik geef toe, het was eerst even schrikken toen de juf mij belde om te zeggen dat er eerder een plekje vrij was in de peutergroep. Ze zou eigenlijk pas na de voorjaarsvakantie naar school. Dat vond ik vroeg genoeg, want dan is ze nog maar 2,5 jaar.
Maar Anouk zelf heeft er zin in. Ook zij kijkt er al maanden naar uit. Sinds haar grote zus Lena naar de basisschool gaat, wil zij ook ‘nei skoalle’. ‘Nei juf Anneke’.
Maandagochtend staan er dan ook twee roze rugzakjes van Peppa klaar. In beide tasjes zit een bakje met fruit en een drinkbeker met roosvicee. Hand in Hand lopen ze voor me richting school. Mijn twee meiden. Onderweg geeft Lena haar zusje nog een paar belangrijke instructies (meist op skoalle net ‘poep’ sizze. En ek net ‘keutel’).
Ik mag nog even in de klas blijven, maar het is al snel duidelijk dat Anouk zich wel vermaakt. Ze kijkt niet naar me om, heeft het te druk met spelen. Wat een verschil met haar grote zus. Die klemde zich altijd aan mijn been vast.
Op het moment dat Anouk bij de grote tafel mag zitten om te knutselen vind ik het tijd om te gaan. ,,Mem giet no nei hûs en hellet dy straks wer op.’’ ,,Oké’’, zegt Anouk. En dat was het. Ik kijk stiekem nog even door het raam, voor het geval ze nog naar mij zwaait, maar ze knutselt onverstoorbaar door.
Negen uur ben ik thuis. Sinds de geboorte van onze oudste dochter van vier jaar, ben ik weer helemaal alleen. Heerlijk. Tijd om het huis op te ruimen en schoon te maken. Of een verhaal te schrijven. Of….. Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen.
Eerst maar koffie drinken. Anouk vindt dat altijd zo gezellig. Dan mag ze een koekje uit de la pakken. Daarna mag ze naar KRO Kindertijd kijken, totdat Koffietijd begint. We kijken meestal even of er leuke gasten zijn. Anouk doet dan verslag: Dy man hat krultsjes, krekt as Anouk. Dy man hat chocolade om de mûle (snor), dat is Quinty…
Alleen koffie drinken is toch een stuk minder gezellig. En Koffietijd is al helemaal niks aan zonder Anouk haar commentaar erbij. Nog maar een bak koffie. Toch gek, toen we nog geen kinderen hadden, heb ik nooit gemerkt dat het zo stil kon zijn in huis.
Dan de radio maar even aan. Ik hoor het nummer van Claudia de Breij en Waylon door de luidspreker galmen: ‘Want ik mis je zo graag. Het is oké als je gaat. Want wanneer ik je mis weet ik weer hoe goed het is. Dat jij bestaat.’ Mooie tekst, daar klamp ik mij maar aan vast.
Eindelijk, elf uur. Ik mag Anouk weer ophalen! Hoe zou het met haar gaan? Ik zie haar al door het raam. Ze zit bij juf Anneke op schoot. Ze huilt, tranen met tuiten. Juf Anneke weet niet wat de reden is. ,,Ze is niet gevallen’’, zegt ze. Maar ze is ontroostbaar. ,,Ik wol nei hûs’’, snikt ze.
Thuis probeer ik haar verder te troosten. ,,Werom is Anouk ferdrietich?’’, vraag ik. Ze is echt van slag. Het duurt even voordat ze weer kan praten. Na een tijdje komt het hoge woord eruit: Ik mis mem.
Klasina van der Werf
Bron: www.heitenmem.nl
12 februari 2016