Foar pake
Of ik er ook van baalde dat de opening van de Waddentour in Ee zaterdag werd afgelast. Deze vraag stelde iemand mij vorige week omdat ik veel werk had gehad van de organisatie, het maken van de flyers en het verzorgen van de PR rondom dit feest.
Uit de grond van mijn hart kan ik zeggen: nee! Als organisatie hebben we geen moment getwijfeld of de opening in Ee wel of niet door moest gaan. Vanaf het moment dat we te horen kregen dat onze dorpsgenoot overleden was, was het duidelijk. Zaterdag was er geen feest in Ee. Integendeel.
Als ‘import’ in Ee kende ik deze dorpsbewoner persoonlijk niet. Maar ik wist wel wie hij was. Tijdens een informatiebijeenkomst van de Dorps Ontwikkelings Maatschappij (DOM), waar ik deel van uitmaak, eindigde hij de vergadering met de woorden: Jim binne goed besich!
Hij had het zelf misschien niet eens in de gaten, maar die zin was voor ons als vrijwilligers heel belangrijk. Met die ene zin gaf hij een positieve draai aan de avond. Het draagvlak dat hij op deze manier creëerde, stimuleerde ons om met het project verder te gaan en ons best hiervoor te doen.
Zoals dat in een klein dorp gaat, werd er deze week veel gepraat over het overlijden van deze zeer gewaardeerde dorpsgenoot. Ook onze oudste dochter Lena (4) had op school gehoord dat de pake van een meisje uit haar klas ‘dood’ was.
Ze vertelde het thuis tijdens het theedrinken terwijl ze mij met grote ogen aankeek. Ik zei dat dat heel erg was voor het meisje en haar familie. Mijn man probeerde het uit te leggen: ‘dat soe itselde wêze as pake Sjoerd deagean soe, dat soesto ek hiel erg fine’.
Lena dacht even na en besloot toen verder te gaan met spelen. Ze pakte haar kleurboek en stiften en maakte een mooie tekening. Toen het kunstwerk bijna af was hoorde ik Johan zeggen: ‘Wat in moaie kleurplaat. Foar wa hast dy makke?’
‘Foar pake Sjoerd’.
Klasina van der Werf
Uit de grond van mijn hart kan ik zeggen: nee! Als organisatie hebben we geen moment getwijfeld of de opening in Ee wel of niet door moest gaan. Vanaf het moment dat we te horen kregen dat onze dorpsgenoot overleden was, was het duidelijk. Zaterdag was er geen feest in Ee. Integendeel.
Als ‘import’ in Ee kende ik deze dorpsbewoner persoonlijk niet. Maar ik wist wel wie hij was. Tijdens een informatiebijeenkomst van de Dorps Ontwikkelings Maatschappij (DOM), waar ik deel van uitmaak, eindigde hij de vergadering met de woorden: Jim binne goed besich!
Hij had het zelf misschien niet eens in de gaten, maar die zin was voor ons als vrijwilligers heel belangrijk. Met die ene zin gaf hij een positieve draai aan de avond. Het draagvlak dat hij op deze manier creëerde, stimuleerde ons om met het project verder te gaan en ons best hiervoor te doen.
Zoals dat in een klein dorp gaat, werd er deze week veel gepraat over het overlijden van deze zeer gewaardeerde dorpsgenoot. Ook onze oudste dochter Lena (4) had op school gehoord dat de pake van een meisje uit haar klas ‘dood’ was.
Ze vertelde het thuis tijdens het theedrinken terwijl ze mij met grote ogen aankeek. Ik zei dat dat heel erg was voor het meisje en haar familie. Mijn man probeerde het uit te leggen: ‘dat soe itselde wêze as pake Sjoerd deagean soe, dat soesto ek hiel erg fine’.
Lena dacht even na en besloot toen verder te gaan met spelen. Ze pakte haar kleurboek en stiften en maakte een mooie tekening. Toen het kunstwerk bijna af was hoorde ik Johan zeggen: ‘Wat in moaie kleurplaat. Foar wa hast dy makke?’
‘Foar pake Sjoerd’.
Klasina van der Werf
11 april 2016