Genieten
Het is niet fijn om dood te zijn. Soms maakt me dat een beetje bang. Het doet geen pijn om dood te zijn, maar dood zijn duurt zo lang. Dit is een liedje dat Tommie uit Sesamstraat twee jaar geleden zong voor Aart Staartjes die op 81-jarige leeftijd overleed. De tekst greep me aan. Vooral die laatste zin: dood zijn duurt zo lang.
Ik was zelf zeven jaar toen ik veel over de dood nadacht. Mijn pake was net overleden en daardoor ontdekte ik dat ik zelf ook ooit dood zou gaan. Dat vond ik een hele schok. Nog steeds vind ik het jammer, vooral ook om mensen te moeten missen. Mijn oud-collega Jaap Mellink was zo iemand. Voor de familie en naasten is het natuurlijk het allerergst, maar soms heb ik ook nog weleens van die momenten waarop ik denk: wat zou Jaap daarvan gevonden hebben?
Voor deze editie van de Westereender had ik de eer om Anja, de dochter van Jaap te interviewen. Aan de zeedijk van Paesens-Moddergat haalden we herinneringen op. Jaap was een markante Dokkumer, geen allemansvriend, maar ik had een klik met hem. Hij zat altijd vol ideeën, had een liefde voor de natuur en met name voor het Wad. Dat was in een tijd dat het Waddengebied nog niet op de werelderfgoedlijst van UNESCO stond. Mensen waren in die tijd vaak negatief over Noordoost-Friesland en vonden het maar ‘een kale boel’.
Dankzij Jaap ben ik met andere ogen naar het gebied gaan kijken. Ga eens over de zeedijk bij Paesens-Moddergat, zei hij en ben je weleens bij Ezumakeeg geweest? Zo’n prachtig gebied met al die vogels… Inmiddels zijn er steeds meer toeristen die Noordoost-Friesland ontdekken en het wadlopen is populairder dan ooit waardoor het steeds drukker wordt op het Wad. Wat zou Jaap daarvan gevonden hebben?
Hij zou er vast een mening over hebben gehad. Of een oplossing. Net zoals zijn eigen dochter Anja, die samen met haar man Casper een alternatief voor wadlopen heeft bedacht: WadExpedities. ,,Op sommige momenten lopen er wel 350 wadlopers vlak bij elkaar. Dan blijft er weinig over van de weidsheid en de rust die het Waddengebied kenmerkt’’, stellen Anja en Casper. Zij hebben een expeditie bedacht waarbij de beleving van het Waddengebied voor jong en oud centraal staat.
De bevlogenheid waarmee Anja over het Wad spreekt was herkenbaar. Zelf ontdekt ze ook steeds vaker dat ze op haar vader lijkt. Maar één ding wil ze anders aanpakken. Ze wil nú genieten. Jaap overleed vlak nadat hij met pensioen ging. Mijn pake ook. En zoals Tommie zei: dood zijn duurt zo lang.
Toch gaf onze dochter laatst weer een hele andere kijk op de dood. Ze draaide het om en zei: ‘mem, stel je voor dat ik onsterfelijk ben, dat zou erg zijn’. Zo had ik het eerlijk gezegd nog niet bekeken. ‘Ja’, zei ik, denkend aan de woorden van Tommie. ‘Dat duurt pas echt lang. Maar gelukkig is dat niet zo. En daarom is het ook zo belangrijk om te genieten van het leven.’
Klasina van der Werf
Bron: Westereender, mei 2022
Ik was zelf zeven jaar toen ik veel over de dood nadacht. Mijn pake was net overleden en daardoor ontdekte ik dat ik zelf ook ooit dood zou gaan. Dat vond ik een hele schok. Nog steeds vind ik het jammer, vooral ook om mensen te moeten missen. Mijn oud-collega Jaap Mellink was zo iemand. Voor de familie en naasten is het natuurlijk het allerergst, maar soms heb ik ook nog weleens van die momenten waarop ik denk: wat zou Jaap daarvan gevonden hebben?
Voor deze editie van de Westereender had ik de eer om Anja, de dochter van Jaap te interviewen. Aan de zeedijk van Paesens-Moddergat haalden we herinneringen op. Jaap was een markante Dokkumer, geen allemansvriend, maar ik had een klik met hem. Hij zat altijd vol ideeën, had een liefde voor de natuur en met name voor het Wad. Dat was in een tijd dat het Waddengebied nog niet op de werelderfgoedlijst van UNESCO stond. Mensen waren in die tijd vaak negatief over Noordoost-Friesland en vonden het maar ‘een kale boel’.
Dankzij Jaap ben ik met andere ogen naar het gebied gaan kijken. Ga eens over de zeedijk bij Paesens-Moddergat, zei hij en ben je weleens bij Ezumakeeg geweest? Zo’n prachtig gebied met al die vogels… Inmiddels zijn er steeds meer toeristen die Noordoost-Friesland ontdekken en het wadlopen is populairder dan ooit waardoor het steeds drukker wordt op het Wad. Wat zou Jaap daarvan gevonden hebben?
Hij zou er vast een mening over hebben gehad. Of een oplossing. Net zoals zijn eigen dochter Anja, die samen met haar man Casper een alternatief voor wadlopen heeft bedacht: WadExpedities. ,,Op sommige momenten lopen er wel 350 wadlopers vlak bij elkaar. Dan blijft er weinig over van de weidsheid en de rust die het Waddengebied kenmerkt’’, stellen Anja en Casper. Zij hebben een expeditie bedacht waarbij de beleving van het Waddengebied voor jong en oud centraal staat.
De bevlogenheid waarmee Anja over het Wad spreekt was herkenbaar. Zelf ontdekt ze ook steeds vaker dat ze op haar vader lijkt. Maar één ding wil ze anders aanpakken. Ze wil nú genieten. Jaap overleed vlak nadat hij met pensioen ging. Mijn pake ook. En zoals Tommie zei: dood zijn duurt zo lang.
Toch gaf onze dochter laatst weer een hele andere kijk op de dood. Ze draaide het om en zei: ‘mem, stel je voor dat ik onsterfelijk ben, dat zou erg zijn’. Zo had ik het eerlijk gezegd nog niet bekeken. ‘Ja’, zei ik, denkend aan de woorden van Tommie. ‘Dat duurt pas echt lang. Maar gelukkig is dat niet zo. En daarom is het ook zo belangrijk om te genieten van het leven.’
Klasina van der Werf
Bron: Westereender, mei 2022
11 mei 2022