Getrouwd
Het was één van de mooiste dagen uit mijn leven en als het over moest, zou ik het precies zo doen. Het is vandaag precies 10 jaar geleden. Ik in een witte zomerjurk, hij in een luchtig linnen pak. De zon scheen, dat was te verwachten. De zenuwen gierden door mijn keel toen de limousinechauffeur ons ophaalde.
Sommige meisjes dromen er hun hele leven al van. Een mooie trouwjurk, een volle kerk en ’s avonds stukjes. Dat heb ik nooit gehad. Integendeel, ik moest er niet aan denken om de hele dag in de belangstelling te staan. Maar het leek me wel leuk om te trouwen.
Vonden je ouders het niet jammer dat ze er niet bij konden zijn, vroegen mensen vaak aan mij. Jammer? Ik ging trouwen met de leukste man ter wereld, ze waren hartstikke blij voor me. Mijn vader zei zelfs dat hij dit misschien ook wel had gewild, als hij nu jong was geweest. En mijn moeder was al lang blij dat we niet stiekem trouwden. Beppe zei dat ze het verstandig vond. ,,Dan kostet it net sa’n soad jild.’’
Onze getuige ‘Roseanne’ stelde ons al gauw op het gemak door te zeggen dat we er zo jong uitzagen. We waren net 27 en 28 jaar. Na twintig minuten stonden we alweer buiten, met een dvd en fotorolletje in de hand als bewijs. En natuurlijk de trouwringen. Er was genoeg te doen in deze stad om ons de rest van de dag te vermaken. We begonnen met een ritje in een supersnelle achtbaan, daarna het grootste broodje hamburger ooit en tot slot waagden we een gokje in het casino.
Ondertussen hief onze familie het glas bij mijn ouderlijk huis in Damwâld. Mijn ouders en zussen hebben wel een traantje weggepinkt, zo hoorde ik later. Hun jongste dochter en ‘kleine’ zusje was getrouwd. In Las Vegas.
Klasina van der Werf
Sommige meisjes dromen er hun hele leven al van. Een mooie trouwjurk, een volle kerk en ’s avonds stukjes. Dat heb ik nooit gehad. Integendeel, ik moest er niet aan denken om de hele dag in de belangstelling te staan. Maar het leek me wel leuk om te trouwen.
Vonden je ouders het niet jammer dat ze er niet bij konden zijn, vroegen mensen vaak aan mij. Jammer? Ik ging trouwen met de leukste man ter wereld, ze waren hartstikke blij voor me. Mijn vader zei zelfs dat hij dit misschien ook wel had gewild, als hij nu jong was geweest. En mijn moeder was al lang blij dat we niet stiekem trouwden. Beppe zei dat ze het verstandig vond. ,,Dan kostet it net sa’n soad jild.’’
Onze getuige ‘Roseanne’ stelde ons al gauw op het gemak door te zeggen dat we er zo jong uitzagen. We waren net 27 en 28 jaar. Na twintig minuten stonden we alweer buiten, met een dvd en fotorolletje in de hand als bewijs. En natuurlijk de trouwringen. Er was genoeg te doen in deze stad om ons de rest van de dag te vermaken. We begonnen met een ritje in een supersnelle achtbaan, daarna het grootste broodje hamburger ooit en tot slot waagden we een gokje in het casino.
Ondertussen hief onze familie het glas bij mijn ouderlijk huis in Damwâld. Mijn ouders en zussen hebben wel een traantje weggepinkt, zo hoorde ik later. Hun jongste dochter en ‘kleine’ zusje was getrouwd. In Las Vegas.
Klasina van der Werf
19 september 2016