Harry Potter
Ik voel een leegte als ik de zaal uitloop. Dit was echt de laatste, het einde van een tijdperk. Het tijdperk dat Harry Potter heet.
Al meer dan tien jaar ben ik in de ban van de tovenaarsleerling uit de boeken van J.K. Rowling. De wereld van dreuzels, zwerkbal en zweinstein spreekt me vanaf het begin aan. En ik ben niet de enige, zo bleek elke keer wel uit de rijen fans die ’s nachts voor de boekwinkels stonden te wachten tot er weer een nieuw deel verscheen.
Nog nooit was het effect dat een boek wereldwijd heeft op zowel kinderen als volwassenen zo groot. Normaal gesproken houd ik niet van fantasieboeken, maar in de Potterreeks zijn veel overeenkomsten met de werkelijkheid.
Thema’s als vriendschap, moed en trouw komen in de verhalen voor, maar ook gekonkel in de politiek en de macht van de media spelen een rol. Dat maakt het denk ik zo herkenbaar.
Dat er kritiek van sommige christenen op de boeken was, vind ik onbegrijpelijk. Zij waren bang dat het de interesse in hekserij en occultisme aanwakkert.
Ik denk juist dat mensen veel van de boeken kunnen leren over de strijd tussen goed en kwaad. Vooral de gesprekken tussen Harry en schoolhoofd Albus Perkamentus zijn boeiend. Zo sprak Perkamentus in deel 2 de wijze woorden: ‘Uit onze keuzes blijkt wie we werkelijk zijn, veel meer dan uit onze talenten.’
In 2007 vond ik het al zo jammer dat het laatste boek ‘Harry Potter en de relieken des doods’ verscheen.
Maar gelukkig had ik de films nog in het vooruitzicht. Zaterdag werd ik in de bioscoop opnieuw meegesleurd door het verhaal. Hoewel ik alle zeven boeken al twee keer heb gelezen, vroeg ik me bij bepaalde scènes toch weer af hoe het ook alweer precies zat. Een goede reden om alle delen nog één keer te lezen. Al was het alleen maar om het definitieve afscheid van Harry nog even uit te stellen.
Klasina van der Werf
Bron: Nieuwsblad Noordoost-Friesland, 19 augustus 2011
Al meer dan tien jaar ben ik in de ban van de tovenaarsleerling uit de boeken van J.K. Rowling. De wereld van dreuzels, zwerkbal en zweinstein spreekt me vanaf het begin aan. En ik ben niet de enige, zo bleek elke keer wel uit de rijen fans die ’s nachts voor de boekwinkels stonden te wachten tot er weer een nieuw deel verscheen.
Nog nooit was het effect dat een boek wereldwijd heeft op zowel kinderen als volwassenen zo groot. Normaal gesproken houd ik niet van fantasieboeken, maar in de Potterreeks zijn veel overeenkomsten met de werkelijkheid.
Thema’s als vriendschap, moed en trouw komen in de verhalen voor, maar ook gekonkel in de politiek en de macht van de media spelen een rol. Dat maakt het denk ik zo herkenbaar.
Dat er kritiek van sommige christenen op de boeken was, vind ik onbegrijpelijk. Zij waren bang dat het de interesse in hekserij en occultisme aanwakkert.
Ik denk juist dat mensen veel van de boeken kunnen leren over de strijd tussen goed en kwaad. Vooral de gesprekken tussen Harry en schoolhoofd Albus Perkamentus zijn boeiend. Zo sprak Perkamentus in deel 2 de wijze woorden: ‘Uit onze keuzes blijkt wie we werkelijk zijn, veel meer dan uit onze talenten.’
In 2007 vond ik het al zo jammer dat het laatste boek ‘Harry Potter en de relieken des doods’ verscheen.
Maar gelukkig had ik de films nog in het vooruitzicht. Zaterdag werd ik in de bioscoop opnieuw meegesleurd door het verhaal. Hoewel ik alle zeven boeken al twee keer heb gelezen, vroeg ik me bij bepaalde scènes toch weer af hoe het ook alweer precies zat. Een goede reden om alle delen nog één keer te lezen. Al was het alleen maar om het definitieve afscheid van Harry nog even uit te stellen.
Klasina van der Werf
Bron: Nieuwsblad Noordoost-Friesland, 19 augustus 2011
19 augustus 2011