Jong en oud
Samen rijden ze door het verpleeghuis, de een in de rolstoel, de ander op haar autootje.
Samen eten ze ijs, jong en oud, een mooi gezicht. ‘Kâld’ zeggen ze allebei. Blijkbaar niet te koud om lekker door te eten.
Af en toe morsen ze een beetje. De moeder helpt haar kleine dochtertje met schoonmaken van de kleding en de dochter haar oude moeder.
Ze schelen bijna negentig jaar. Toen de een naar Talma in Feanwâlden verhuisde, werd de ander geboren. Allebei in een nieuwe omgeving, een ander huis. Dat is alweer ruim anderhalf jaar geleden. Er is in die tijd heel wat gebeurd.
De een heeft leren lopen, de ander kan bijna niet meer op haar benen staan. De een begint steeds meer te praten, de ander steeds minder. De een krijgt steeds meer energie, bij de ander neemt de levenslust beetje bij beetje af.
Maar als ze samen zijn maakt dat allemaal niets meer uit. Ze begrijpen elkaar, zwaaien en lachen naar elkaar. De een nog zo jong, de ander al zo oud. Toch zie ik zoveel overeenkomsten.
Ze hebben allebei zorg nodig. De jongste krijgt hulp van haar moeder, bij de oudste is het net andersom. Ik kijk van mijn moeder naar mijn beppe en vervolgens naar mijn dochtertje.
Zouden de rollen bij ons over zestig jaar ook omgedraaid zijn?
Klasina van der Werf
Bron: Nieuwsblad Noordoost-Friesland, 19 juli 2013
Samen eten ze ijs, jong en oud, een mooi gezicht. ‘Kâld’ zeggen ze allebei. Blijkbaar niet te koud om lekker door te eten.
Af en toe morsen ze een beetje. De moeder helpt haar kleine dochtertje met schoonmaken van de kleding en de dochter haar oude moeder.
Ze schelen bijna negentig jaar. Toen de een naar Talma in Feanwâlden verhuisde, werd de ander geboren. Allebei in een nieuwe omgeving, een ander huis. Dat is alweer ruim anderhalf jaar geleden. Er is in die tijd heel wat gebeurd.
De een heeft leren lopen, de ander kan bijna niet meer op haar benen staan. De een begint steeds meer te praten, de ander steeds minder. De een krijgt steeds meer energie, bij de ander neemt de levenslust beetje bij beetje af.
Maar als ze samen zijn maakt dat allemaal niets meer uit. Ze begrijpen elkaar, zwaaien en lachen naar elkaar. De een nog zo jong, de ander al zo oud. Toch zie ik zoveel overeenkomsten.
Ze hebben allebei zorg nodig. De jongste krijgt hulp van haar moeder, bij de oudste is het net andersom. Ik kijk van mijn moeder naar mijn beppe en vervolgens naar mijn dochtertje.
Zouden de rollen bij ons over zestig jaar ook omgedraaid zijn?
Klasina van der Werf
Bron: Nieuwsblad Noordoost-Friesland, 19 juli 2013
19 juli 2013