Laatste dag als juf
Dat was het dan, met een mooie opdracht over de Tweede Wereldoorlog gaat het boek dicht. Waarschijnlijk nog niet helemaal definitief, maar zo voelt het wel een beetje. De laatste weken mochten Johan en ik naast financieel adviseur en journalist ook meester en juf zijn. Met behulp van de juffen van school ging dat best goed, maar we zijn blij dat we het stokje na de meivakantie weer aan de professionals mogen overdragen. Want laten we eerlijk zijn, juf of meester, is toch echt een vak!
Hoewel de laatste loodjes zwaar waren – vooral omdat wij tegelijk ziek waren – kijken we terug op een bijzondere periode. We hadden het ritme op een gegeven moment goed te pakken. ’s Ochtends zonder wekker wakker worden, rustig aan ontbijten met z’n allen, huiswerk maken en daarna vrij! Nu we niet meer in het dorp wonen, waren onze dochters meer op elkaar aangewezen en dat ging wonderbaarlijk goed. Omdat er geen andere kinderen in de buurt waren vonden ze het ook wel leuk om samen te spelen. Zo’n coronatijd schept – tussen de gebruikelijke ruzietjes door – een band!
Juichend voor de tv
Dus hoewel we (alle vier!) juichend voor de televisie zaten toen we van Rutte hoorden dat de kinderen weer naar school mogen, kijken we later denk ik wel een beetje met weemoed terug op deze bijzondere tijd. Nog nooit waren we zo’n lange tijd zo vaak bij elkaar. Terwijl sommigen zich zorgen maken over achterstanden die kinderen oplopen denk ik dat dit juist een heel leerzame periode was, voor ons allemaal.
Nieuwe woorden
Zo leerden de kinderen allemaal nieuwe woorden als coronacrisis, quarantaine en k*tzooi (die laatste hebben ze van mij geleerd doordat het steeds misging met inloggen). Maar ook leerden we hoe je na een dip de draad weer kunt oppakken én wat de lekkerste ijsjes zijn bij de McDonald’s (McFlurry oreo met chocoladesaus). Verder ontdekten we leuke wandelroutes in Bakkeveen en de kinderen zijn nog nooit zo creatief aan het knutselen geweest als in deze coronavakantie (zoals ze het zelf noemen).
Alles op een rijtje
Terwijl ik deze week ziek op bed lag heb ik alles even op een rijtje gezet over de afgelopen periode waarin er in korte tijd zoveel is gebeurd. Ik ben tot de conclusie gekomen dat de basis in ons gezin goed is en dat is heel wat waard. Verder besef ik hoe blij we mogen zijn dat we in Friesland wonen, ook al is dat tijdelijk in een huurhuis waar we voorlopig ook nog wel even blijven…
Drone over Ee
En wat was het mooi om te zien hoe de kinderen uit het dorp donderdagavond met elkaar aan het stoepkrijten waren. Ze maakten samen mooie teksten voor de drone van Omrop Fryslân die vrijdagochtend ook over Ee vloog. ,,It wie sa leuk om iederien wer te sjen’’ zei onze oudste dochter van 8 jaar. ,,Hielendal yn dizze coronatiid.’’
En zo zal iedereen zich deze coronatijd later op zijn of haar eigen manier blijven herinneren. Met in elk geval één overeenkomst: dit vergeten we nooit weer!
Klasina van der Werf
In coronatijd heb ik vanaf het begin een dagboek bijgehouden op mijn eigen website. Dit is één van de columns uit deze serie.
Hoewel de laatste loodjes zwaar waren – vooral omdat wij tegelijk ziek waren – kijken we terug op een bijzondere periode. We hadden het ritme op een gegeven moment goed te pakken. ’s Ochtends zonder wekker wakker worden, rustig aan ontbijten met z’n allen, huiswerk maken en daarna vrij! Nu we niet meer in het dorp wonen, waren onze dochters meer op elkaar aangewezen en dat ging wonderbaarlijk goed. Omdat er geen andere kinderen in de buurt waren vonden ze het ook wel leuk om samen te spelen. Zo’n coronatijd schept – tussen de gebruikelijke ruzietjes door – een band!
Juichend voor de tv
Dus hoewel we (alle vier!) juichend voor de televisie zaten toen we van Rutte hoorden dat de kinderen weer naar school mogen, kijken we later denk ik wel een beetje met weemoed terug op deze bijzondere tijd. Nog nooit waren we zo’n lange tijd zo vaak bij elkaar. Terwijl sommigen zich zorgen maken over achterstanden die kinderen oplopen denk ik dat dit juist een heel leerzame periode was, voor ons allemaal.
Nieuwe woorden
Zo leerden de kinderen allemaal nieuwe woorden als coronacrisis, quarantaine en k*tzooi (die laatste hebben ze van mij geleerd doordat het steeds misging met inloggen). Maar ook leerden we hoe je na een dip de draad weer kunt oppakken én wat de lekkerste ijsjes zijn bij de McDonald’s (McFlurry oreo met chocoladesaus). Verder ontdekten we leuke wandelroutes in Bakkeveen en de kinderen zijn nog nooit zo creatief aan het knutselen geweest als in deze coronavakantie (zoals ze het zelf noemen).
Alles op een rijtje
Terwijl ik deze week ziek op bed lag heb ik alles even op een rijtje gezet over de afgelopen periode waarin er in korte tijd zoveel is gebeurd. Ik ben tot de conclusie gekomen dat de basis in ons gezin goed is en dat is heel wat waard. Verder besef ik hoe blij we mogen zijn dat we in Friesland wonen, ook al is dat tijdelijk in een huurhuis waar we voorlopig ook nog wel even blijven…
Drone over Ee
En wat was het mooi om te zien hoe de kinderen uit het dorp donderdagavond met elkaar aan het stoepkrijten waren. Ze maakten samen mooie teksten voor de drone van Omrop Fryslân die vrijdagochtend ook over Ee vloog. ,,It wie sa leuk om iederien wer te sjen’’ zei onze oudste dochter van 8 jaar. ,,Hielendal yn dizze coronatiid.’’
En zo zal iedereen zich deze coronatijd later op zijn of haar eigen manier blijven herinneren. Met in elk geval één overeenkomst: dit vergeten we nooit weer!
Klasina van der Werf
In coronatijd heb ik vanaf het begin een dagboek bijgehouden op mijn eigen website. Dit is één van de columns uit deze serie.
27 april 2020