Net mear sa lyts
Daar staat ie. Klaar om verkocht te worden. Onze kinderwagen. Lief en leed heb ik er mee gedeeld. En nu gaat ie weg. Naar wildvreemde mensen. Ik hoop dat ze er goed op zullen passen.
Ik heb ‘em soms vervloekt. Bijvoorbeeld die ene keer in de stromende regen, dat ik ‘em niet in elkaar kreeg. Lena zat in de maxi-cosi te huilen en ik moest de kinderwagen inklappen. Mijn man had het thuis nog voorgedaan. Het zag er heel gemakkelijk uit.
Ik weet ook nog die eerste keer dat ik met deze kinderwagen naar Dokkum ging. Ik had nog verlof, verveelde me en dacht, ik ga een rondje over de Bolwerken wandelen. Bij de groenteman liep ik trots met de kinderwagen naar binnen. Hij keek over het randje en zei: ,,Ik bin bliid dat dy fan ús net mear sa lyts binne.’’
Ik snapte hem toen niet. Het was toch geweldig om een baby te hebben. Nu, bijna vijf jaar (en nog een baby) later denk ik nog wel eens aan zijn opmerking terug. Wat waren die jaren mooi, maar ook zwaar. Vooral door het slaapgebrek. En omdat ze nog zo afhankelijk zijn. En doordat je die kinderwagen elke keer moet meeslepen en in- en uitklappen.
Maar dat hoeft nu niet meer. Deze week zeiden mijn man en ik tegen elkaar: Alles wordt weer gemakkelijker. De kinderen redden zich steeds beter zelf. Ze worden ’s nachts niet meer wakker, slapen (iets) langer uit én de kinderwagen hoeft niet meer mee. ,,Wát in rûmte yn hûs’’, zei mijn man. Zelf noem ik het nu nog even ‘leegte’.
Onze dochters van bijna 3 en 5 jaar vinden vooral de maxi-cosi heel interessant. ,,Dêr ha jimme ynsitten doe’t jim in lyts babytsje wienen’’, vertel ik. ,,Wiene wy doe sa lyts?’’, vraagt de jongste terwijl ze de duim en wijsvinger een stukje uit elkaar houdt. Ze denkt na. Springt op en kijkt me met stralende ogen aan: ,,Ik ha in goed idee. Wy kinne noch wol in baby ha en dan kin dy moai yn dit stuoltsje sitte.’’
,,In hiel goed idee, mar dat dogge wy net’’, zeg ik vastbesloten. En opeens ben ik blij dat de kinderwagen weggaat. Ik denk terug aan de opmerking van de groenteman, bijna vijf jaar geleden. ,,Ik bin bliid dat dy fan ús net mear sa lyts binne.’’
Klasina van der Werf
Bron: www.heitenmem.nl
Ik heb ‘em soms vervloekt. Bijvoorbeeld die ene keer in de stromende regen, dat ik ‘em niet in elkaar kreeg. Lena zat in de maxi-cosi te huilen en ik moest de kinderwagen inklappen. Mijn man had het thuis nog voorgedaan. Het zag er heel gemakkelijk uit.
Ik weet ook nog die eerste keer dat ik met deze kinderwagen naar Dokkum ging. Ik had nog verlof, verveelde me en dacht, ik ga een rondje over de Bolwerken wandelen. Bij de groenteman liep ik trots met de kinderwagen naar binnen. Hij keek over het randje en zei: ,,Ik bin bliid dat dy fan ús net mear sa lyts binne.’’
Ik snapte hem toen niet. Het was toch geweldig om een baby te hebben. Nu, bijna vijf jaar (en nog een baby) later denk ik nog wel eens aan zijn opmerking terug. Wat waren die jaren mooi, maar ook zwaar. Vooral door het slaapgebrek. En omdat ze nog zo afhankelijk zijn. En doordat je die kinderwagen elke keer moet meeslepen en in- en uitklappen.
Maar dat hoeft nu niet meer. Deze week zeiden mijn man en ik tegen elkaar: Alles wordt weer gemakkelijker. De kinderen redden zich steeds beter zelf. Ze worden ’s nachts niet meer wakker, slapen (iets) langer uit én de kinderwagen hoeft niet meer mee. ,,Wát in rûmte yn hûs’’, zei mijn man. Zelf noem ik het nu nog even ‘leegte’.
Onze dochters van bijna 3 en 5 jaar vinden vooral de maxi-cosi heel interessant. ,,Dêr ha jimme ynsitten doe’t jim in lyts babytsje wienen’’, vertel ik. ,,Wiene wy doe sa lyts?’’, vraagt de jongste terwijl ze de duim en wijsvinger een stukje uit elkaar houdt. Ze denkt na. Springt op en kijkt me met stralende ogen aan: ,,Ik ha in goed idee. Wy kinne noch wol in baby ha en dan kin dy moai yn dit stuoltsje sitte.’’
,,In hiel goed idee, mar dat dogge wy net’’, zeg ik vastbesloten. En opeens ben ik blij dat de kinderwagen weggaat. Ik denk terug aan de opmerking van de groenteman, bijna vijf jaar geleden. ,,Ik bin bliid dat dy fan ús net mear sa lyts binne.’’
Klasina van der Werf
Bron: www.heitenmem.nl
12 september 2016