Nuchtere Friezen?
Ik blijf me verbazen over wat het Coronavirus in korte tijd allemaal teweegbrengt. In het begin dacht ik: het zal allemaal wel wat meevallen. Zelfs tot vorige week vrijdag ging ik er nog vanuit dat het een ‘ver-van-mijn-bed-show’ zou blijven. Maar nu is ‘Corona’ het gesprek van de dag en zijn wij zelf ook extra voorzichtig.
,,Mem, wat sille we hjoed dwaan’’, was het eerste wat onze oudste dochter vanochtend vroeg. ,,O jee’’, dacht ik. ,,Slaat de verveling nu al toe?’’ Normaalgesproken genieten de kinderen volop van de schoolvakanties, maar nu is alles anders. Dit is geen vakantie. Als we bericht krijgen van school dat ze huiswerk mogen doen zijn ze tot mijn grote verbazing zelfs blij!
Kwetsbaar
Om de beurt mogen we (met niet meer dan 1 persoon) het huiswerk van de kinderen op school ophalen. De juffen zijn aanwezig om uitleg te geven. Ze kunnen er nog niet over uit dat we dit meemaken. Eén juf noemt het zelfs beangstigend. En als de juf dat al zegt bekruipt me zelf ook even een bang gevoel over hoe kwetsbaar we zijn.
Angst
Gelukkig voelen de kinderen die angst niet. Tot nu toe gaat het nog goed, thuis, met z’n allen, 24 uur per dag. Vooral het Mario-spel op de Nintendo, ’s ochtends met Johan is een succes. Ze zijn al in Zandkoekjesland heb ik me laten vertellen.
Horeca
Maar we hebben nóg minimaal 19 dagen te gaan… En die games zijn leuk voor even, maar pedagogisch verantwoord zal het allemaal wel niet zijn. Wat we nog het meeste missen? De horeca! We vinden het normaalgesproken heerlijk om tijdens vakanties ergens even koffie te drinken of iets te eten. Meestal omdat we iets te vieren hebben. En als we niets te vieren hebben verzinnen we wel een reden dat we iets te vieren hebben. De kinderen zijn daar inmiddels ook heel goed in.
Interview
Toevallig had ik vandaag een interview in een horecazaak in Dokkum. Hoewel ik de meeste interviews nu telefonisch probeer te doen, maakte ik voor dit onderwerp over de oorlog een uitzondering. Uit ervaring weet ik dat de mooiste verhalen ontstaan door mensen persoonlijk te interviewen. De sfeer is bepalend voor het resultaat. En die sfeer was goed. ,,We zitten allemaal in hetzelfde schuitje’’, zei deze horecaondernemer. Hij voegde eraan toe dat ze van plan zijn om vanaf donderdag afhaalmenu’s te serveren voor de liefhebbers.
Afhaalmenu
Dat klonk mij als muziek in de oren. Dus ik denk dat we morgen zo’n menu gaan afhalen in Dokkum. Om te vieren dat we op deze manier de horecaondernemers kunnen steunen. En om Rutte zijn wijze raad op te volgen: Blijf elkaar helpen waar dat kan!
Klasina van der Werf
In coronatijd heb ik vanaf het begin een dagboek bijgehouden op mijn eigen website. Dit is één van de columns uit deze serie.
,,Mem, wat sille we hjoed dwaan’’, was het eerste wat onze oudste dochter vanochtend vroeg. ,,O jee’’, dacht ik. ,,Slaat de verveling nu al toe?’’ Normaalgesproken genieten de kinderen volop van de schoolvakanties, maar nu is alles anders. Dit is geen vakantie. Als we bericht krijgen van school dat ze huiswerk mogen doen zijn ze tot mijn grote verbazing zelfs blij!
Kwetsbaar
Om de beurt mogen we (met niet meer dan 1 persoon) het huiswerk van de kinderen op school ophalen. De juffen zijn aanwezig om uitleg te geven. Ze kunnen er nog niet over uit dat we dit meemaken. Eén juf noemt het zelfs beangstigend. En als de juf dat al zegt bekruipt me zelf ook even een bang gevoel over hoe kwetsbaar we zijn.
Angst
Gelukkig voelen de kinderen die angst niet. Tot nu toe gaat het nog goed, thuis, met z’n allen, 24 uur per dag. Vooral het Mario-spel op de Nintendo, ’s ochtends met Johan is een succes. Ze zijn al in Zandkoekjesland heb ik me laten vertellen.
Horeca
Maar we hebben nóg minimaal 19 dagen te gaan… En die games zijn leuk voor even, maar pedagogisch verantwoord zal het allemaal wel niet zijn. Wat we nog het meeste missen? De horeca! We vinden het normaalgesproken heerlijk om tijdens vakanties ergens even koffie te drinken of iets te eten. Meestal omdat we iets te vieren hebben. En als we niets te vieren hebben verzinnen we wel een reden dat we iets te vieren hebben. De kinderen zijn daar inmiddels ook heel goed in.
Interview
Toevallig had ik vandaag een interview in een horecazaak in Dokkum. Hoewel ik de meeste interviews nu telefonisch probeer te doen, maakte ik voor dit onderwerp over de oorlog een uitzondering. Uit ervaring weet ik dat de mooiste verhalen ontstaan door mensen persoonlijk te interviewen. De sfeer is bepalend voor het resultaat. En die sfeer was goed. ,,We zitten allemaal in hetzelfde schuitje’’, zei deze horecaondernemer. Hij voegde eraan toe dat ze van plan zijn om vanaf donderdag afhaalmenu’s te serveren voor de liefhebbers.
Afhaalmenu
Dat klonk mij als muziek in de oren. Dus ik denk dat we morgen zo’n menu gaan afhalen in Dokkum. Om te vieren dat we op deze manier de horecaondernemers kunnen steunen. En om Rutte zijn wijze raad op te volgen: Blijf elkaar helpen waar dat kan!
Klasina van der Werf
In coronatijd heb ik vanaf het begin een dagboek bijgehouden op mijn eigen website. Dit is één van de columns uit deze serie.
18 maart 2020