Te laat

Je hebt van die mensen die altijd te laat zijn. Zelf ben ik er ook zo eentje. Meestal gaat het om een paar minuten, maar toch. Het kan soms erg vervelend zijn. Voor anderen, maar ook voor mezelf. Vooral als ik een foto moet maken van bijvoorbeeld een opening. Dan mag je hét fotomoment niet missen.

Ik probeer mijn leven echt te beteren, maar op de een of andere manier lukt het niet. De wekker eerder zetten heeft geen zin. Onze persoonlijke wekkers van drie en vijf jaar zijn tussen zes en zeven uur wakker, dus ik neem de dag al lekker mee.

Uit onderzoek blijkt dat ‘te laat komen’ ook een ziekte kan zijn. Zo komt een man uit Schotland chronisch te laat omdat hij geen besef van tijd heeft als gevolg van een hersenaandoening. Het gaat me te ver om deze ziekte als smoes te gebruiken, maar ik denk het gebrek aan tijdsbesef bij mij ook het grootste probleem is.
Meestal wil ik nog 1 dingetje doen voordat ik weg ga: snel een mail versturen of nog even de afwasmachine leeghalen. Als ik dan precies op tijd wil vertrekken, moet ik meestal eerst nog op zoek naar mijn autosleutel, beurs of mobiele telefoon. Vervolgens onderschat ik de reistijd nogal eens. Als de routeplanner veertig minuten aangeeft, denk ik dat ik het wel in een half uurtje kan redden.

Vandaag had ik een afspraak om 10.00 uur. ,,10 uur op 10-10”, zei de persoon aan de telefoon vorige week met wie ik de afspraak maakte. Ik vond dat zo’n bijzonder tijdstip, dat ik ervoor zorgde dat ik er precies op tijd was. Wat heerlijk, om op tijd te zijn, dacht ik, toen ik 10-10-10 het gebouw binnenstapte. Ik vroeg naar de persoon met wie ik een afspraak had. ,,Die is er nog niet’’, zei de mevrouw achter de balie. ,,Hij is altijd te laat.’’

Klasina van der Werf
 

10 oktober 2016