Toch nog corona
Het is inmiddels ruim 2,5 jaar geleden dat ik voor het eerst een column schreef over corona. Vele columns volgden over hoe wij deze periode hebben ervaren. Toch hadden we zelf nog nooit corona gehad. Tot nu.
Twee weken geleden kreeg ik koorts en de volgende dag had ik keelpijn en last van hoestbuien. Aangezien ik een drukke week had deed ik voor de zekerheid een zelftest, maar deze was negatief, dus ik dacht, dan is het geen corona.
Totdat mijn man in het weekend ook ziek werd en voor de zekerheid ook maar een test deed. Hij bleek wel corona te hebben dus voor de zekerheid deed ik nogmaals een test en de kinderen ook. Weer geen corona. ,,Volgens mij ben ik immuun voor corona’’, concludeerde ik nog.
De volgende dag tijdens het ontbijt bekeek onze oudste dochter mijn test nogmaals en ontdekte toch nog een dun streepje die op corona duidde. Voor de zekerheid deden we alle drie nóg een test en wat bleek? Onze jongste dochter en ik hadden toch corona. De oudste niet, tot haar spijt, want zij was nu de enige die naar school moest.
’s Middags kwam ook de oudste met klachten thuis. Ze was erg moe. ’s Nachts kreeg ze koorts en moest ze overgeven en ook haar test wees nu uit dat ze besmet was met het virus. We bleven met z’n vieren verplicht thuis, het voelde weer even als in die eerste weken, maart 2020. Het toeval wilde dat onze dochters deze week allebei jarig waren. De traktaties stonden zelfs al klaar. Het werd een verjaardag zonder visite, wel met taart en cadeaus. Eigenlijk best relaxed.
Voor het eerst sinds de laatste lockdown was corona weer even in ons leven. Toch is de situatie nu duidelijk anders. Corona is voor mijn gevoel echt een ‘griepje’ geworden, een griep waarbij je wat langer thuis blijft dan normaal. We stonden even op ‘on hold’, maar laten we eerlijk zijn, in een wereld waarin we altijd rennen, vliegen en draven is dat af en toe helemaal niet zo erg.
Klasina van der Werf
Op mijn website heb ik vanaf het begin een dagboek in coronatijd bijgehouden. Dit is de laatste. Het coronadagboek kan wat mij betreft nu echt dicht!
Twee weken geleden kreeg ik koorts en de volgende dag had ik keelpijn en last van hoestbuien. Aangezien ik een drukke week had deed ik voor de zekerheid een zelftest, maar deze was negatief, dus ik dacht, dan is het geen corona.
Totdat mijn man in het weekend ook ziek werd en voor de zekerheid ook maar een test deed. Hij bleek wel corona te hebben dus voor de zekerheid deed ik nogmaals een test en de kinderen ook. Weer geen corona. ,,Volgens mij ben ik immuun voor corona’’, concludeerde ik nog.
De volgende dag tijdens het ontbijt bekeek onze oudste dochter mijn test nogmaals en ontdekte toch nog een dun streepje die op corona duidde. Voor de zekerheid deden we alle drie nóg een test en wat bleek? Onze jongste dochter en ik hadden toch corona. De oudste niet, tot haar spijt, want zij was nu de enige die naar school moest.
’s Middags kwam ook de oudste met klachten thuis. Ze was erg moe. ’s Nachts kreeg ze koorts en moest ze overgeven en ook haar test wees nu uit dat ze besmet was met het virus. We bleven met z’n vieren verplicht thuis, het voelde weer even als in die eerste weken, maart 2020. Het toeval wilde dat onze dochters deze week allebei jarig waren. De traktaties stonden zelfs al klaar. Het werd een verjaardag zonder visite, wel met taart en cadeaus. Eigenlijk best relaxed.
Voor het eerst sinds de laatste lockdown was corona weer even in ons leven. Toch is de situatie nu duidelijk anders. Corona is voor mijn gevoel echt een ‘griepje’ geworden, een griep waarbij je wat langer thuis blijft dan normaal. We stonden even op ‘on hold’, maar laten we eerlijk zijn, in een wereld waarin we altijd rennen, vliegen en draven is dat af en toe helemaal niet zo erg.
Klasina van der Werf
Op mijn website heb ik vanaf het begin een dagboek in coronatijd bijgehouden. Dit is de laatste. Het coronadagboek kan wat mij betreft nu echt dicht!
3 oktober 2022