Waar was jij?
Je hebt van die momenten in je leven die zoveel indruk maken dat je nog precies weet waar je je op dat moment bevond. Bijvoorbeeld tijdens de aanslagen op 11 september in 2001 of het moment dat bekend werd dat de dader van de moord op Marianne Vaatstra werd gepakt.
Het aankondigen van de Elfstedentocht is ook zo’n moment dat je nooit weer vergeet. Iedereen die het heeft meegemaakt weet nog precies hoe hij of zij deze magische dag heeft beleefd. Sytse Broersma, afkomstig uit Reitsum, weet bijvoorbeeld nog dat hij in ’85 en ‘86 sinaasappels uitdeelde aan de schaatsers.
Diezelfde tochten kan ík me zelfs nog herinneren. Ik weet nog dat ik bij mijn pake en beppe in Damwâld op de bank naar de tv zat te kijken. Tussen al die mensen bij het beroemde houten Elfstedenbruggetje in Bartlehiem zag ik mijn ouders op de beeldbuis. Dat vond ik als 7-jarig meisje heel bijzonder.
In 1997 beleefde ik de tocht der tochten veel bewuster. Sterker nog, ik mocht die dag verslag doen van de vrouwen die meededen aan de Elfstedentocht. Dat bericht werd geplaatst in een speciale Elfstedeneditie van de Kollumer Courant die nog diezelfde dag verscheen. Ik was zeventien jaar en had net een snuffelstage gehad bij deze krant.
Wat vond ik het een eer toen hoofdredacteur Anne de Jong mij belde om te vragen of ik mee wilde helpen aan de Elfstedenkrant. Ik weet nog goed dat mijn naamgenoot -Klasina Seinstra - als eerste over de eindstreep ging na een spannende eindsprint met Gretha Smit. Later bleek dat de winnares zwanger was tijdens die Elfstedentocht.
Diezelfde avond stonden we mijn oom Meindert op te wachten bij het Keerpunt in Dokkum. Hij was één van de helden die de Elfstedentocht schaatste. In die tijd hadden we nog geen mobiele telefoons dus mijn moeder was blij dat ze haar broer in de menigte zag en stopte hem snel nog even een energiereep toe voordat hij weer in het donker verdween voor de laatste etappe.
En zo heeft iedereen die de tocht heeft meegemaakt ongetwijfeld herinneringen aan deze gebeurtenis. Onze kinderen (9 en 11) kunnen er nog niet over meepraten maar hebben inmiddels volgens de overlevering wel begrepen dat de Elfstedentocht heel bijzonder is en dat het geweldig zou zijn als we dat nog een keer meemaken.
Onze oudste dochter schaatste een aantal jaren geleden zelf bij trainer Jacob van der Ploeg in de Elfstedenhal. Bij de ingang word je meteen herinnerd aan de Elfstedentochten van 1909 tot heden. Elke keer als ze langs die foto’s liep bleef ze steevast even staan om de zestien tochten te tellen. Op een gegeven moment vroeg ik: waarom tel je dat elke keer? ,,O’’, zei ze, ,,ik wil even kijken of er al een nieuwe Elfstedentocht is geweest.’’
,,Geloof me’’, lachte ik. ,,Als dat zo is, dan weet je dat.’’ Tegelijkertijd hoop ik nog altijd dat onze kinderen de magische tocht der tochten ooit zullen meemaken. Gelukkig hebben we binnenkort een heel goed alternatief. Als ik de makers van De Tocht mag geloven zal het theaterspektakel het Elfstedengevoel weer aanwakkeren. ,,Nee, it is gjin échte Alvestêdetocht’’, zegt producent Foppe van der Veen uit Feanwâlden. ,,Mar we komme der wol hiel ticht by.’’
Misschien is het zelfs zo dat we over tien jaar tegen elkaar zeggen: Waar was jij toen De Tocht in première ging?
Klasina van der Werf
Bron: De Westereender, september 2023
Het aankondigen van de Elfstedentocht is ook zo’n moment dat je nooit weer vergeet. Iedereen die het heeft meegemaakt weet nog precies hoe hij of zij deze magische dag heeft beleefd. Sytse Broersma, afkomstig uit Reitsum, weet bijvoorbeeld nog dat hij in ’85 en ‘86 sinaasappels uitdeelde aan de schaatsers.
Diezelfde tochten kan ík me zelfs nog herinneren. Ik weet nog dat ik bij mijn pake en beppe in Damwâld op de bank naar de tv zat te kijken. Tussen al die mensen bij het beroemde houten Elfstedenbruggetje in Bartlehiem zag ik mijn ouders op de beeldbuis. Dat vond ik als 7-jarig meisje heel bijzonder.
In 1997 beleefde ik de tocht der tochten veel bewuster. Sterker nog, ik mocht die dag verslag doen van de vrouwen die meededen aan de Elfstedentocht. Dat bericht werd geplaatst in een speciale Elfstedeneditie van de Kollumer Courant die nog diezelfde dag verscheen. Ik was zeventien jaar en had net een snuffelstage gehad bij deze krant.
Wat vond ik het een eer toen hoofdredacteur Anne de Jong mij belde om te vragen of ik mee wilde helpen aan de Elfstedenkrant. Ik weet nog goed dat mijn naamgenoot -Klasina Seinstra - als eerste over de eindstreep ging na een spannende eindsprint met Gretha Smit. Later bleek dat de winnares zwanger was tijdens die Elfstedentocht.
Diezelfde avond stonden we mijn oom Meindert op te wachten bij het Keerpunt in Dokkum. Hij was één van de helden die de Elfstedentocht schaatste. In die tijd hadden we nog geen mobiele telefoons dus mijn moeder was blij dat ze haar broer in de menigte zag en stopte hem snel nog even een energiereep toe voordat hij weer in het donker verdween voor de laatste etappe.
En zo heeft iedereen die de tocht heeft meegemaakt ongetwijfeld herinneringen aan deze gebeurtenis. Onze kinderen (9 en 11) kunnen er nog niet over meepraten maar hebben inmiddels volgens de overlevering wel begrepen dat de Elfstedentocht heel bijzonder is en dat het geweldig zou zijn als we dat nog een keer meemaken.
Onze oudste dochter schaatste een aantal jaren geleden zelf bij trainer Jacob van der Ploeg in de Elfstedenhal. Bij de ingang word je meteen herinnerd aan de Elfstedentochten van 1909 tot heden. Elke keer als ze langs die foto’s liep bleef ze steevast even staan om de zestien tochten te tellen. Op een gegeven moment vroeg ik: waarom tel je dat elke keer? ,,O’’, zei ze, ,,ik wil even kijken of er al een nieuwe Elfstedentocht is geweest.’’
,,Geloof me’’, lachte ik. ,,Als dat zo is, dan weet je dat.’’ Tegelijkertijd hoop ik nog altijd dat onze kinderen de magische tocht der tochten ooit zullen meemaken. Gelukkig hebben we binnenkort een heel goed alternatief. Als ik de makers van De Tocht mag geloven zal het theaterspektakel het Elfstedengevoel weer aanwakkeren. ,,Nee, it is gjin échte Alvestêdetocht’’, zegt producent Foppe van der Veen uit Feanwâlden. ,,Mar we komme der wol hiel ticht by.’’
Misschien is het zelfs zo dat we over tien jaar tegen elkaar zeggen: Waar was jij toen De Tocht in première ging?
Klasina van der Werf
Bron: De Westereender, september 2023
20 september 2023